Warszawianka to polski serial oryginalny platformy SkyShowtime, w którym główną rolę gra Borys Szyc. Oceniam bezspoilerowo pierwsze odcinki.
“Warszawianka” to serial, który powstał z połączenia mocy trzech wyrazistych twarzy polskiej kultury, czy Jakuba Żulczyka, Borysa Szyca oraz Jacka Borcucha. I w wyniku tej fuzji nie otrzymaliśmy Kapitana Planety, ale Franciszka Czułkowskiego. To nie mniej fascynujący bohater, którego życie wydaje się nie bajką, ale podlaną alkoholem i podsypaną narkotykami podróżą w głąb siebie. Nasz Czuły to pisarz z blokadą twórczą, niereformowalny bawidamek i człowiek, który każdą sytuację potrafi zamienić w ogromny problem. Jednak przy tym nie sposób mu odmówić uroku i widz spokojnie może z nim wędrować przez kolejne meandry życia.
A jest to ogromna zasługa Borysa Szyca w głównej roli. Muszę stwierdzić, że aktor nie gra Czułego, on nim się w pełni stał, każdym mięśniem własnego ciała, wyrazem twarzy i neuronami. Co najciekawsze Szyc wcale nie szarżuje w swojej kreacji, która z gruntu rzeczy wydaje się stworzona do jej przerysowania na ekranie. I bardzo łatwo można było przejść z nią w rejony, które męczyłyby widza. Jednak tak się nie stało. Borys Szyc doskonale trzyma w ryzach swojego bohatera, balansując między jego kilkoma obliczami. I nie jest ważne czy mamy do czynienia z ojcem, który musi radzić sobie z trudami wychowania córki, zakochanym mężczyzną czy niepoprawnym podrywaczem. W każdej ze stron osobowości Czułego Szyc radzi sobie równie dobrze. To zdecydowanie jedna z najlepszych kreacji aktora od lat. Trochę jakby Tytus z “Testosteronu” 20 lat później, doświadczony już przez życie, ale jeszcze nie gotowy porzucić swojej młodości. Bardzo dobrze napisana postać i doskonale zagrana – idealna symbioza.
Warszawianka – zdjęcia i plakaty
Jednak Czułego nie określa tylko, to, co robi na ekranie, ale również postacie, jakie spotyka wokół. I w tym wypadku twórcy stanęli na wysokości zadania, dając głównemu bohaterowi całą gamę niezwykle barwnych bohaterów i bohaterek. Każde z nich doskonale rezonuje z Czułym, stanowi jego uzupełnienie. I to jest znakomite, że inne postacie nie zostały wepchnięte do serialu tylko, aby grać tło dla głównego bohatera, co często zdarza się w telewizyjnych produkcjach. Tak naprawdę każda z nich wnosi coś do historii – od niezwykłego uroku do zdroworozsądkowej kontry w porównaniu z podejściem Czułego. Jestem po sześciu odcinkach i mam swoich faworytów. Jednak to nie zmienia faktu, że każdy reprezentant drugiego planu potrafi odcisnąć ogromne, nieusuwalne piętno na opowieści, nie tylko zaznaczając swoją obecność, ale ubogacając i uszlachetniając zwariowany świat Czułego.
Nie tylko nasz Franciszek jest głównym bohaterem produkcji. Również Warszawa zapewnia wspaniałe doznania. Twórcy obudowali historię niezwykle klimatycznym obrazem stolicy. Wpisuje się on w szalony, wręcz czasem bardzo psychodeliczny i dekadencki oraz psychiki Czułego. Bowiem serialowa Warszawa pięknie współgra z głównym bohaterem jako nieodłączna część jego rysu psychologicznego. Nasza stolica w serialu prezentuje się niczym kolejny tatuaż na ciele Franciszka. Warszawa w produkcji SkyShowtime to miejsce zupełnie inne od tego z serialu “Ślepnąc od świateł”. W wypadku omawianego tytułu to twór wręcz metafizyczny, który chce się zgłębiać. Dawno czekałem, aby na ekranie ktoś w taki sposób pokazał miasto, w którym spędziłem i nadal spędzam sporą część swojego życia. Nie przekoloryzowane, ale jednak barwne. I to dostałem w “Warszawiance”. Dzięki.
Po sześciu obejrzanych odcinkach mogę śmiało stwierdzić, że “Warszawianka” to serial, którego na polskim rynku dawno nie było. Klimatyczny, świetnie zagrany, po który chce się sięgać. Jak najbardziej polecam.
