Ukryta sieć to filmowa adaptacja popularnej powieści autorstwa Jakuba Szamałka Cokolwiek wybierzesz, która otwiera kryminalną trylogię autora. Oceniam bez spoilerów.
“Ukryta sieć” to film, których tak naprawdę w Polsce się nie robi. Bo raczej temat cyberbezpieczeństwa i hakerstwa był do tej pory omijany w naszym kraju (i nie tylko w naszym) szerokim łukiem. Nowe technologie wydawały się tematem tabu, bo tak naprawdę jest to ciężki temat do przekucia na ekran. Na szczęście “Ukryta sieć” udowadnia, że można u nas zrobić film poruszający wspomniane kwestie, w którym w sposób zrozumiały dla widza udaje się przekazać pewne technologiczne niuanse, bez straty dla historii. Przede wszystkim właśnie podoba mi się jak aspekt cyberbezpieczeństwa został przedstawiony w produkcji. Odbyło się to z poszanowaniem dla widza, gdzie dana postać potrafi rzeczowo wytłumaczyć na ekranie pewną kwestię, zamiast udawać wszechwiedzącą wyrocznię, jak to odbywa się w wielu produkcjach o hakerach. Nie ma w tym widowiskowości, ale przez to cały temat został podjęty bardzo organicznie, bez żadnych popisów. Wszystko zostało podane w punkt. I za to ode mnie słowa uznania dla scenarzystów, w tym autora powieściowego pierwowzoru, Jakuba Szamałka.
Na plus notuję również wybór aktorki do zagrania głównej roli. Magdalena Koleśnik jako Julita Wójcicka to prawdziwy strzał w dziesiątkę. Nie będę ukrywał, że czytając trylogię Szamałka sam widziałem wspomnianą aktorkę w roli głównej w filmowej adaptacji. Koleśnik doskonale sprawdza się w swojej kreacji, gdzie jest na przemian sarkastyczna i przebiegła, by za chwilę prezentować bezsilność swojej bohaterki. Bardzo dobrze patrzy się na przemianę, która zachodzi w postaci na przestrzeni całej produkcji. Zresztą muszę pochwalić osoby odpowiedzialne za casting za robotę, którą wykonali, bo każdy ich wybór sprawdza się fantastycznie na ekranie. Andrzej Seweryn jest klasą samą w sobie i dawno nie widziałem go w tak mrocznej roli. Wiktoria Gorodeckaja bardzo dobrze wspiera na ekranie Koleśnik w roli jej poważniejszej, bardziej ułożonej siostry. Debiutujący Błażej Dąbrowski doskonale operuje na drugim planie, a jego Janek stanowi doskonałą przeciwwagę dla Julity. Natomiast Piotr Trojan kradnie każdą scenę, w której się pojawia, wcielając się w bardzo niejednoznaczny czarny charakter. Casting na piątkę z plusem.
Ukryta sieć – zdjęcia
Fabuła pierwszej książki Szamałka już sama w sobie jest bardzo wciągająca i pełna zwrotów akcji. Oczywiście wiadomo, że przy języku adaptacji trzeba wprowadzić pewne zmiany. Jednak te, które widać w “Ukrytej sieci”, nie powinny razić fanów powieściowej trylogii. A nawet zaryzykowałbym stwierdzenie, że niektóre z rozwiązań o wiele lepiej prezentują się na ekranie niż te, które byłyby jeden do jednego zaczerpnięte z książki. Bardzo podoba mi się finał, który zostawia pewne pole do interpretacji. Jednak na największą uwagę zasługuje zrobienie jednego z głównych wątków bardziej osobistego dla Julity. Przez to jej rozterki ekranowe są bardziej złożone i sama intryga nabiera bardziej intymnego wyrazu. Zresztą sama główna fabuła sprawdza się znakomicie na ekranie i potrafi utrzymać widza w napięciu na krawędzi fotela.
Dawno nie widziałem w Polsce tak dobrego, rasowego thrillera, przy którym przez cały seans nie patrzyłbym na zegarek czekając na koniec. Przede wszystkim twórcom udaje się w produkcji utrzymać bardzo mroczny ton oraz atmosferę paranoi związaną z nowymi technologiami, które towarzyszą głównej bohaterce projektu. Same zdjęcia i wybór lokacji przywodziły mi na myśl filmy Davida Finchera. Omawiana produkcja ma na celu pokazanie brudu i ludzkiej zgnilizny, a wspomniane elementy jeszcze pogłębiają to poczucie beznadziei. A w wypadku recenzowanej produkcji to ogromny plus, bo twórcy nie bawią się w ułagodzenie trudnych tematów, ale uderzają nimi w widza z całej siły. Przekazują trudne kwestie w bardzo mocny sposób, ale nie po to, aby na siłę zaszokować odbiorcę. W tym rodzaju historii po prostu, to jest najlepszy klucz, aby podejmowany problem wybrzmiał w pełni.
“Ukryta sieć” to naprawdę bardzo dobry, rasowy thriller, których na polskim rynku nie robi się praktycznie w ogóle. Świetne postacie, znakomicie rozpisana intryga i przede wszystkim umiejętne prowadzenie narracji i utrzymywanie atmosfery mroku przez cały czas trwania seansu, sprawiają, że omawiany film jest warty zobaczenia. Jak najbardziej polecam.
